Op het moment van publiceren van dit blog wonen we alweer 8 weken in Zweden. Ook hier vliegt de tijd, vullen we onze dagen met werk, school, boodschappen én huishoudelijke klussen. Niet zo heel anders dan in Nederland maar wel met een wezenlijk verschil, namelijk de plek!
Nu ook hier de lente écht begonnen is (we lopen hier zo’n 6 weken ‘achter’ bij Nederland) zie je de bomen en het gras groener worden. De geplante zaadjes van tomaten, wortels, zonnebloemen en bloemen schieten de grond uit en de zon is al behoorlijk krachtig. Het uit ons huis zichtbare Bergviken meer met de daar doorheen lopende rivier de Ljusnan is ijsvrij en schittert in het zonnetje. De veelvuldig aanwezige vogels rondom het huis hebben de zomer in de bol en ook de kraanvogels zijn al in ‘onze’ achtertuin gesignaleerd. De stilte, het weidse en glooiende landschap, het relaxte van de mensen… Wat is het een voorrecht om dit te mogen ervaren 😊.
In dit blog nemen we jullie weer mee in de ontwikkelingen van de afgelopen weken. We blijven stappen zetten in het voltooien van ons emigratieproces, soms kleine en heel af en toe een hele grote (tipje van de sluier, we hebben inmiddels ons persoonsnummer).
Oh, en ook al vermeld in onze laatste nieuwsbrief, we hebben een nieuwe pagina toegevoegd aan onze website namelijk een Fotoalbum. Veel kijk- en leesplezier dus!
Stappen
Er is veel gebeurt sinds het vorige blog gepubliceerd werd. Dat kan natuurlijk ook niet anders aangezien we in een nogal ongewone situatie verkeren, we starten eigenlijk een heel nieuw leven. Een goede voorbereiding is het halve werk maar dan moet er nog steeds veel ter plekke gebeuren en óók dat moeten we toch echt zelf doen. Voorlopig gaat dit gelukkig nog steeds goed, soms met geduld en wat volhouden maar het lukt.
Eén van de belangrijkste stappen is inmiddels genomen, we hebben een Zweeds persoonsnummer en zijn daarmee officieel ingeschreven in het Zweedse bevolkingsregister! Het is één van die stappen waar we in Nederland al mee zijn begonnen en een vervolg kreeg op de eerste werkdag ná onze aankomst hier in Zweden. Op 4 april hebben we ons met z’n viertjes bij het “Skatteverket”, de Zweedse belastingdienst, gemeld om onze aanvraag voor dit nummer in gang te zetten en daarna begon het wachten. In verband met de drukte kon dit tot wel 18 weken duren maar gelukkig viel de envelop bij ons na 7 weken al op mat.
Leven zonder persoonsnummer gaat overigens prima maar als je weet dat je dit nummer voor zo ongeveer alles hier nodig hebt kan je er maar beter wat moeite in steken om het te krijgen. Dat dit overigens niet altijd zonder slag of stoot gaat lezen we helaas ook regelmatig. Wachttijden tot meer dan een half jaar of afgekeurde aanvragen en vervolgens weer helemaal opnieuw beginnen komt vaak voor.
Mét het persoonsnummer kunnen we weer verder met andere stappen zoals het aanmelden voor de ziektekostenverzekering, het aanvragen van een Zweedse ID kaart en het op Zweeds kenteken zetten van onze auto. Daarnaast is het te gebruiken voor de aanmelding bij een sport, het afsluiten van verschillende abonnementen en bijvoorbeeld voor het aanvragen van “bonuskaarten” van de verschillende supermarkten…
Naast deze grote stap zijn er natuurlijk ook nog kleinere stappen gezet. Leonie en de meiden hebben inmiddels een bankrekening en de eerste paardijlessen zijn gevolgd. Ik heb mijn eigen bedrijf aangemeld bij de Zweeds instanties én voor de meiden (en Leonie) hebben we een fiets aangeschaft. De eerste worstjes zijn gebraden op de BBQ en ik kan weer een vinkje zetten achter één van mijn grote wensen voor hier, ik heb namelijk een hengel aangeschaft en heb voor het eerst in zo’n 25 jaar weer gevist! Ook zijn Leonie en ik inmiddels bereikbaar op een Zweeds mobiel telefoonnummer, wel zo makkelijk aangezien Zweden niet zo happig zijn op bellen naar buitenlandse nummers.
Oh, en dan vergeet ik nog één van de spannendste dingen… Leonie en ik zijn beiden voor het eerst naar de kapper geweest hier in Zweden. Allebei naar een andere en uiteindelijk ik meer tevreden dan Leonie maar overall viel het niet tegen…
Fika
‘Fika’, ofwel koffie met wat lekkernijen erbij, de Zweden zijn er dol op (en wij natuurlijk ook 😉). We hadden onze buren, een gepensioneerd stel dat hier ook permanent woont, al eens ontmoet en toen toegezegd dat we ze graag een keer wilde uitnodigen voor een Zweeds Fika. Dit is inmiddels gebeurt en dat was erg gezellig. Half Zweeds en half Engels konden we elkaar aardig verstaan en begrijpen. Ze zijn blij dat er in het huis schuin achter hen weer ‘permanent’ mensen wonen, met kinderen die ook weer zorgen voor wat leven in de buurt… En ook voor ons is het fijn te weten dat we het hele jaar door aanspraak hebben als dat nodig is. De overige huizen dicht bij ons zijn momenteel ook wel weer bezet maar die mensen, veelal ook gepensioneerden, zitten er vaak maar een deel van het jaar.
Overigens hebben we de Fika ook alweer terug gekregen. Afgelopen zondag nodigde de buurvrouw ons uit om bij hén koffie te komen drinken, samen met nog twee andere buurstellen zodat we daar ook meteen kennis mee hebben kunnen maken.
Tijdens de paasvakantie zijn we uitgenodigd door Gerda en Tom, een Nederlands stel dat op een half uurtje rijden woont, voor een Fika én worstjes grillen. Zij zijn enkele jaren geleden hier naartoe verhuisd en wonen naast hun zoon en schoondochter met hun kinderen die hier een boerderij runnen. We hebben gezellig gekletst, lekker gegeten en gedronken en een prachtige wandeling gemaakt langs de rivier de Voxnan. Uiteindelijk zijn we bij hun zoon op de boerderij beland en ook daar hebben we nog lang gekletst over het leven in Zweden. Met een doos verse eieren en een kilo gehakt van hun eigen koeien gingen we uiteindelijk weer naar huis.
Tijdens diezelfde vakantie zijn we ook op bezoek geweest bij Jenny, Timo en hun 3 kinderen. Zij wonen een uurtje rijden richting het noorden, in een prachtige omgeving. Ook hier zijn we hartelijk ontvangen en hebben we op de altan (overdekte) veranda lekker koffie gedronken met allerlei lekkernijen. En ook hier zijn we veel wijzer geworden over het leven als buitenlander in Zweden.
Het is fijn om enkele gelijkgestemden (die ook nog eens dezelfde taal spreken) in de buurt te hebben om mee te sparren als je iets niet weet of ergens tegenaan loopt, dat is erg waardevol!
School, werk en andere bezigheden
Met Anniek en Iris gaat het goed op school. Ze gaan nog steeds met goede zin heen en komen blij terug. Alhoewel ze zelf nog steeds zeggen weinig van het Zweeds te begrijpen merken we wel dat hun woordenschat steeds rijker wordt. Ongemerkt pikken ze veel op dus dat zal best goedkomen!
Leonie is druk bij Kungsholmen Restaurang & Konferens. De afgelopen weken heeft ze veel uren kunnen draaien en alles mogen (en moeten) aanpakken wat er te doen is. Dit gaat van ontbijt klaarmaken tot diner serveren en van gasten inchecken, kamers schoonmaken tot vissershuizen klaar maken voor de volgende gasten. Heel divers dus, in de buurt én een bijzonder waardevol contact met de eigenaren. En met onze training van de DroomplekAcademie in het achterhoofd én mogelijk ooit nog een eigen gastenverblijf erg leerzaam. Niet alleen wat je wél leuk vind maar vooral ook wat niet…
En of ze het nog niet druk genoeg heeft is Leonie inmiddels ook toegelaten tot het SFI (Svenska För Invandrare) ofwel de gratis ter beschikking gestelde Zweedse taalcursus voor nieuwe inwoners van Zweden. Best pittig met 5 dagdelen in de week les (fysiek of online) maar ook wel goed om te doen. Overigens is deze cursus voor ons, als EU burger, niet verplicht. Kom je van buiten de EU dan is dit wel een verplichting. Ikzelf ben inmiddels ook ingeschreven maar wacht nog op mijn intake gesprek.
En als we het dan toch over mij hebben, ik verveel me ook niet! Zo ben ik vergevorderd met de opstart van mijn eigen bedrijf Rob Franken Data Visualisaties. Ik heb me ingeschreven bij de Zweedse belastingdienst en heb mijn website ook toegankelijk gemaakt voor Engels en Zweeds sprekende klanten. Verder wordt ik begeleid door een bedrijfsontwikkelaar van de gemeente Bollnäs die me voorziet van handige tips. Oók is er inmiddels zicht op een nieuwe opdracht dus de vooruitzichten zien er rooskleurig uit.
Omdat een startend eigen bedrijf echter nog weinig zekerheid biedt sta ik inmiddels ook ingeschreven als werkzoekende en net als in Nederland heb je daarbij de verplichting om te solliciteren. Ik heb een intakegesprek gehad met de arbeidsdienst (Arbetsförmedlingen) en moet maandelijks mijn resultaten melden (per post, mét een postzegel en zo….). Ik besteed mijn dagen dus ook deels met vacatures zoeken en solliciteren. Dit heeft tot nu toe nog geen concreet werk opgeleverd maar al wel de nodige, zeer waardevolle, contacten bij verschillende bedrijven.
En alsof ik het ook nog niet druk genoeg heb vang ik meestal de kinderen op van school, run ik deels het huishouden én kook ik vaak. Én ook ik zal dus binnenkort starten met mijn SFI én nog met een cursus Data Analytics (maar dat dan weer deels omdat ik het leuk en interessant vind én omdat het een mooie toevoeging is voor mijn eigen bedrijf).
Kortom van verveling is geen sprake in huize Franken-Noordam 😉
Tot slot
Naast dit blog publiceer ik ook weer wat foto’s in het fotoalbum die we gedurende de afgelopen weken hebben geschoten. Het is een selectie maar ze geven hopelijk een beetje de ontwikkelingen weer.
Nog ruim een week en dan hebben Anniek en Iris al zomervakantie, 8 juni is hun laatste schooldag (en halverwege augustus beginnen ze weer). Ruim 10 weken vakantie dus, als dat maar goed gaat…
De laatste 2 weken van juni komen we even terug naar Nederland. Anniek kan zo de eindmusical van haar groep 8 nog bijwonen én we kunnen weer even wat spullen uit de opslag mee terug nemen naar Zweden. Uiteraard maken we, als het uitkomt, ook van de gelegenheid gebruik om ouders, schoonouders en vrienden weer even live gedag te zeggen. En misschien nemen we ook stiekem nog wel wat echte Hollandse producten mee terug waar we hier in Zweden nog geen adequate vervanging voor hebben gevonden 😊.
En hiermee komt een einde aan dit blog. We wensen jullie alvast een hele goede zomerperiode toe!
Lieve groet en tot de volgende blog,
Rob & Leonie
Pingback: Uit balans -