Eén jaar…!

We wonen inmiddels één jaar in Segersta, hiep hiep hoera! En zo hebben we ons eerste jubileum te pakken. Een jubileum waarbij het ook leuk is om terug te kijken op dit afgelopen, bewogen jaar. Dit doe ik echter nog niet nu… Het volgende blog zal ik hier wat uitgebreider bij stilstaan maar aangezien we de afgelopen maanden ook niet stil hebben gezeten wil ik dit graag eerst met jullie delen 😊.

De tijd vliegt, ook hier in Zweden. Volgens mij heb ik dat al eens vaker geschreven maar wat dat betreft is er dus eigenlijk weinig verandert ten opzichte van ons leventje in Nederland. We werken, we gaan naar school, doen boodschappen en houden het huis een beetje aan kant. En voordat je het weet is er wéér een week voorbij. Weken ook die weliswaar erg druk zijn maar waarin niet altijd veel spannends gebeurt en er dus ook niet zoveel te bloggen valt. Vandaar ook dat dit pas ons eerste blog van dit jaar is…

Toch ga ik het weer proberen en neem ik jullie in dit blog mee in de verbouwingsontwikkelingen, het werk, school én vooral ook hoe we omgaan met onze eerste echte Zweedse winter. Wederom veel leesplezier!

Huis & verbouwing

De verbouwing vordert, gestaag… Het kost toch meer tijd dan verwacht en door ziekte en vakantie laat de oplevering nog wel even op zich wachten. Op zich geen probleem natuurlijk aangezien we nog wel wat langer op de benedenverdieping kunnen bivakkeren. Maar nu de contouren van de nieuwe slaapkamers en badkamer steeds duidelijker worden wordt het ongeduld ook groter om het te gaan inrichten en het in gebruik te gaan nemen. Ach, in dat opzicht is het eigenlijk een “normale” verbouwing, het kost (veel) meer tijd en daarmee (veel) meer geld, maar als het eindresultaat er is denk je daar vast niet meer aan 😉.

De slaapkamers van de meiden zijn grotendeels klaar. Ook zijn de overige gipswanden in onze slaapkamer, heuse walk-in closet, overloop en hal allemaal schilder/behang klaar. Ook het leidingwerk van de centrale verwarming inclusief radiatoren zijn gemonteerd. Het meeste werk in tijd zal nu nog de badkamer zijn. We hopen dat we eind april een heel eind zijn en we dus een jaar na onze intrek in dit huis het hele huis bewoonbaar hebben gemaakt (én verdubbeld in woonoppervlak). We kijken er naar uit!

Werk & school

Na de “heftige” julbord periode van half november tot eind december dácht Leonie het in januari wat rustiger aan te kunnen gaan doen maar niets is minder waar. Januari en ook februari staan in het teken van de winterse sporten. Concreet betekent dit dat Erik, eigenaar van Kungsholmen, ook dit jaar een prachtige ijsbaan heeft aangelegd op het meer waar een ieder, tegen betaling, gebruik van kan maken. In het weekend is dan het restaurant geopend en voorziet Leonie de schaatsers en andere gasten van goulashsoep, broodjes worst, lekkere gebakjes, warme chocolademelk of andere lekkernijen. Er is met enige regelmaat (live) muziek en er worden buiten, aan een heuse ijsbar, pannenkoeken en wafels gebakken. Al met al elk weekend een drukke maar ook gezellige bedoening.

Naast de ijsbaan geeft Billan ook met enige regelmaat meerdaagse cursussen in cross country skiën waarbij de deelnemers in het hotel slapen, ontbijten en dineren. Met andere woorden Leonie is er maar (onregelmatig) druk mee.

Ik ben ook druk maar dan anders… Mijn werkdagen zijn beperkt, 3 dagen in de week, en bedragen gemiddeld 8 uur per dag. Dat is goed én overzichtelijk. Ik ben thuis als de kinderen thuis komen, kan Nora tussendoor uitlaten, zet koffie voor Jan de aannemer én zorg dat er ’s avonds een maaltje op tafel staat. Stabiele factor noemen ze dat maar zo ervaren we het ook écht wel. Naast de onregelmatige werktijden van Leonie is dit een perfecte tegenhanger die ervoor zorgt dat we nog steeds redelijk in balans zijn.

Die balans wordt ook grotendeels bepaald door de kinderen. Met twee opgroeiende dochters, waarvan er reeds één in de puberteit zit…, is dat niet altijd makkelijk maar we mogen in onze handjes knijpen met onze twee toppers! Op school gaat het zo goed met ze! Anniek is in het laatste jaar belandt van Segersta Skola en gaat het volgend schooljaar naar een andere school (in Kilafors, een dorp 10 minuten verderop). Nog steeds de “basisschool” maar dan groep 7. Op de huidige school zitten alleen de groepen 1 t/m 6 en op haar nieuwe school kan ze dan verder met 7 t/m 9. Het voordeel is dat we vorig jaar tijdens onze “verkenweek” ook al op haar nieuwe school zijn geweest en uitgebreid hebben kennisgemaakt en rondgekeken dus heel nieuw is het straks niet meer! In mei gaat ze ook nog met haar klasgenootjes, die ook naar Kilafors gaan, daar een dagje kijken.

Verder doen de meiden op school allerlei leuke en voor hen soms nieuwe (buiten-)activiteiten. Zo hebben ze voor het eerst op ski’s gestaan, kunnen ze schaatsen op wat normaal het schoolplein is en vermaken ze zich met en op de enorme sneeuwhopen. Ja, winters is het hier wel 😉.

Koning winter

Dan onze eerste, echte winter hier in Zweden… Laat ik beginnen met de conclusie, die winter valt ons reuze mee.

Natuurlijk was dat nog een spannend element in onze emigratie, een onontdekt element ook nog eens aangezien we hier nooit in de winter geweest waren. Maar goed, we keken uit naar échte winters en dat is wat we hier wel krijgen! Temperaturen tot -22, waarbij je neusvleugels tegen elkaar beginnen te plakken of 40+ cm sneeuw, we hebben het allemaal gehad.

Natuurlijk waren we voorbereid door de verhalen en dat heeft ons goed geholpen. De juiste banden onder de auto en motorverwarming zorgden voor een comfortabele start van de dag. En onze “sneeuwslungel”, een sneeuw-opraap-en-wegspuug-apparaat, hielp ons goed als er weer eens 10+ cm sneeuw was gevallen én de plaatselijke loonwerker wat laat was met zijn shovel om te schuiven (onze held deze winter!). Goede kleding is ook geen overbodige luxe en daar hadden we dus ook niet op bezuinigd. Met stip bovenaan staan toch wel de gevoerde winterlaarzen, wat een plezier beleven we daaraan!

Verder scheelt het dat het anders koud is, de luchtvochtigheid is vaak laag en dat zorgt zelfs bij -15 niet eens tot een overdreven koud gevoel. Het is ook rustig weer, weinig wind, veel zon en blauwe luchten. Weinig lange donkere, natte grijze dagen dus.

Is het dan alleen maar hosanna geweest? Nee, daar moeten we ook eerlijk in zijn. Met de wisselende temperaturen is ons terrein soms één grote glijbaan en dat zorgt voor gevaarlijke situaties. Tot nu toe gelukkig zonder (fysieke) schade. En ondanks de motor en auto voorverwarming gaat soms maar één deur open omdat de rest zit vastgevroren. En onze straat, naar de doorgaande weg, is vaak voorzien van een dikke ijslaag met diepe sporen wat allesbehalve prettig rijdt.

Maar al met al valt/viel het dus alleszins mee. En deze ervaringen nemen we mee naar de volgende winter zodat we dan nóg beter beslagen ten ijs komen 😊.

Tot slot

Oké, nog één puntje over de winter dan. Hij duurt best lang. Sinds de eerste sneeuw half november tot nu is het gewoon winters. Inmiddels wel regelmatig (overdag) temperaturen boven nul maar ’s nachts vaak nog (ruim) eronder. En ook nog steeds sneeuw, soms wat nieuw maar vooral ook nog heel veel oud sneeuw/ijs. Ook kan er nog steeds geschaatst worden op het meer.

Maar de speldenprikjes die de lente soms al uitdeelt, lekker beschut in het zonnetje, doen naar meer verlangen. Alle sneeuw en ijs (troep) weer weg, het gazon en de bomen weer groen zien worden, temperaturen boven nul etc. Het mag wat ons betreft wel (langzaamaan) die kant op gaan!

Inmiddels zijn we ook “lokale” bekendheden! Leonie is geïnterviewd door een tijdschrift over haar werk én onze emigratie. En onze meiden figureren op de voorpagina van een middelgrote krant! Het artikel waarbij de meiden op de schaatsbaan schaatsen gaat over de schaatsbaan en de speciaal daarvoor aangeschafte ijsdweilmachine bij Kungsholmen restaurant. Zo leuk, we worden zelfs aangesproken in de supermarkt!

Dit was het weer voor deze keer! Samen met enkele nieuwe foto’s in het fotoalbum is het toch weer gelukt wat op papier te krijgen én inzicht te geven in onze dagelijkse beslommeringen hier. Beslommeringen die ons inmiddels dus al een jaar! bezig houden. 1 april 2022 was de dag dat we hier arriveerden en dat betekent dus dat we hier nu een jaar zitten, tijd voor een klein feestje dus 😊.

Het volgende blog zal ik wat uitgebreider stil staan bij ons eerste jaar hier maar ik kan in ieder geval verklappen dat we al wel vol vertrouwen en met heel veel goede zin uitkijken naar ons 2e jaar in Segersta, Zweden!

Lieve groet en tot de volgende blog!
Rob & Leonie