Första snön

Ja, de eerste sneeuw van deze aanstaande winter is gevallen en we schaatsen alweer op natuurijs! Na een korte, droge herfst met al zijn kleurenpracht werden we op de laatste dag van oktober verrast door een mooi pak sneeuw, hét teken dat de winter er toch echt aan zit te komen 😊.

Op het moment van publiceren van dit blog zijn we ruim een maand verder sinds die eerste sneeuw en staan we inmiddels weer helemaal in de winterstand. De sneeuw van eind oktober heeft plaatsgemaakt voor nog veel meer sneeuw en we hebben de -20 alweer op de thermometer gezien! Verder is Leonie weer druk met “Julbord” en de kinderen worden elke ochtend met de auto naar de bushalte en school gebracht omdat fietsen geen optie meer is.

Over onze belevenissen de afgelopen, pakweg 3 maanden, gaat dit blog. Geen grootse ontwikkelingen maar toch weer genoeg beleefd om te vermelden. Veel leesplezier!

Na de zomer komt de herfst

En die herfst was eigenlijk best lekker. Over het algemeen genomen rustig en droog weer met ook zeker nog enkele mooie nazomerdagen. Het is ook elk jaar weer verrassend hoe snel de bomen verkleuren en vervolgens hun bladeren verliezen. Dit fenomeen zien we trouwens ook in het voorjaar waarbij de bomen de ene week nog bladloos zijn en een week later bijna vol met jonge frisse groene blaadjes zitten.

In de herfst is het ook tijd om de laatste klussen buitenshuis af te ronden aangezien dit vanaf pakweg eind oktober tot begin april praktisch niet echt meer mogelijk is. Naast het fabriceren van een dakje boven de buitenunit van de warmtepomp en een nieuwe schoorsteen kap stond ook het dichtmaken van de carport nog op ons wensenlijstje!

Om met dit laatste te beginnen, het overdekt stallen van onze auto in de winter was wel een grote wens van ons. De vorige winter hadden we dit nog niet en dat betekende toch dat we met enige regelmaat ’s ochtends vroeg 30 cm sneeuw van de auto stonden te vegen/krabben. Of dat, na een strenge nachtvorst, de gesmolten sneeuw van de auto er voor zorgde dat alle deuren dichtgevroren zaten…

Nu hebben we een carport maar die diende vorig jaar nog min of meer als opslag. Daar kwam bij dat die carport aan drie zijden open was met als gevolg dat bij enige sneeuwval mét wind er in de carport ongeveer evenveel sneeuw lag als er buiten. Na wat nadenken, ook over een hele nieuwe carport op een hele andere plek, kwamen we tot de conclusie dat de mooiste (én goedkoopste) manier toch was om de bestaande carport te gebruiken. En zo geschiedde. We (Leonie en ondergetekende) hebben met mooie dakplaten de bovenzijde van de carport vakkundig afgewerkt én elektra aangelegd voor de motorverwarming van de auto. Ook zijn zowel in de carport als aan de schuur sensor lampen gemonteerd zodat we ook zien waar we naartoe moeten.

En nu de winter is gearriveerd zijn we maar wat blij met deze oplossing die, vooralsnog, erg goed uitpakt. Al met al was het een leuke klus die we maar mooi met z’n tweetjes hebben weten te klaren. Trots op ons 😉!

Oh, en inmiddels is ook de buitenunit van de warmtepomp voorzien van een mooi afdakje én is de schoorsteen voorzien van een mooie nieuwe kap mét vogelraster zodat we volgend voorjaar niet weer behept zijn met nestelende kraaien in de schoorsteen!

Nieuwe school, nieuwe hobby én gezinsuitbreiding!

Zoals in het vorige blog al aangehaald gaan de kinderen ook weer gewoon naar school. Iris doet het ontzettend goed én vind het erg leuk op Segersta Skola. Ze heeft veel vriendinnen en heeft inmiddels een nieuwe hobby (waarover later meer). Oh, en dat Iris dit voorjaar al aardig de Zweedse taal onder de knie had is te zien én te horen in het volgende promotiefilmpje dat door haar school is gemaakt. Ze interviewt hierin, samen met enkele andere kinderen, de nieuwe rector van de school (vanaf ca. 3:27) 😊.

Anniek vindt haar weg op haar nieuwe school, Kilafors skola. Aangezien ze hier in Segersta maar één school hebben én daar les wordt gegeven tot en met jaargang 6 moesten we voor Anniek op zoek naar een andere school. Die school hebben we gevonden in Kilafors, een dorp verderop. We hadden deze school ook al bezocht tijdens onze “verken-vakantie” in maart 2022 dus we waren ermee bekend.

Inmiddels zit de eerste “termin” (periode tussen de zomervakantie en de kerstvakantie) er al weer bijna op en gelukkig gaat het ook met Anniek erg goed. Het lukt haar nog steeds om als eerste van de familie (om 06.15 uur) op te staan om zich klaar te maken voor school. Ze heeft nog geen één keer de bus gemist en oké, de eerste (gratis) buskaart is inmiddels kwijtgeraakt maar gelukkig verstrekt de gemeente snel en tegen een alleszins redelijke vergoeding van een paar euro een nieuwe…

Dan nog even terug naar Iris. Waar Anniek (op dit moment, in de puberfase) wars is van alles wat met sociale aangelegenheden te maken heeft is Iris het tegenovergestelde. Zij wilde graag gaan sporten. In september hebben we een gemeentelijke sportdag bezocht waarbij zo ongeveer alle sportverenigingen hun deuren openden voor belangstellenden. Na enkele verenigingen te hebben bezocht en wat sporten te hebben gezien én geprobeerd besloot ze voor kunstrijden op de schaats te gaan. Oké, dat haar twee grootste vriendinnen dit ook al deden telde zeker mee in die beslissing.

Dus nu rijden we elke zondagochtend naar de schaatshal in Bollnäs waar Iris haar schaatsen onderbindt en een uurtje les krijgt en (meestal) ondergetekende een uurtje zit te vernikkelen op de tribune😉… Nee, het valt eigenlijk best mee die kou in zo’n hal hoor. En na de eerste keer zonder te hebben gedaan nemen we nu elke keer heet water en oploskoffie mee zodat we in ieder geval lekker koffie hebben!

Je merkt dat sporten op ijs (en in sneeuw) toch wel een dingetje is hier. De groep waarin Iris les krijgt bestaat voornamelijk uit meiden en is best groot en ná de kunstschaatsles wordt de baan onveilig gemaakt door voornamelijk jongens die Innebandy trainen (ijshockey met een balletje…). Sporten dus die hier vele malen groter zijn dan in Nederland (of zelfs niet bekend zijn in Nederland).

Maar het is leuk om dit nu van dichtbij mee te maken. Je krijgt weer iets meer mee van de cultuur en (soms plaatselijke) gebruiken. Sporten maakt ook hier een heel belangrijk deel uit van de samenleving maar het is vaak onder andere omstandigheden en gaat vaak net wat anders dan in bijvoorbeeld Nederland.

Oh, en Iris vindt het kunstschaatsen geweldig en het moet gezegd, ze heeft er best talent voor. Ik zit dus elke zondag weer met trots op de tribune 😊.

En dan nog even het punt waar jullie natuurlijk allemaal op wachten: de gezinsuitbreiding, en wel in de vorm van 2 kittens! Nora is amper pup-af en nu hebben we weer 2 “baby’s” in huis. Het is een gezellige drukte dus in huizen Franken-Noordam…

Katten stonden niet persé op onze wensenlijst maar ik heb wel eens geroepen dat het mij wel handig leek voor rond het huis, als muizenvanger. Dat je moet uitkijken met dit soort uitspraken bleek later wel weer. Bij een vriendinnetje van Iris werden begin juni, nogal onverwacht…, 2 kittens geboren, Simba en Selma. Iris had laten weten dat als ze overwogen de kittens weg te doen wij dan wel interesse zouden hebben, althans in één! Dit sudderde een poosje door en uiteindelijk ging de kogel door de kerk. I.v.m. een allergie van de moeder werd besloten dat zowel Simba als Selma op zoek moesten naar een nieuw thuis en hop ….. daar kwamen wij weer in beeld.

Lang verhaal kort, nadat we een keer zijn gaan kijken hebben we besloten ze maar allebei over te nemen. Om broer en zus te scheiden konden we niet echt over ons hart verkrijgen en één of twee katten maakt toch niet zo heel veel meer uit toch?

Sinds begin oktober maken Selma en Simba nu deel uit van ons gezin en het moet gezegd, het is een dolle boel! Ze hebben geen aanpassingsproblemen gehad en de combinatie met Nora ging wonderwel heel snel goed, eigenlijk vanaf dag 1. Nee, we hebben geen spijt dat we ze allebei hebben genomen. Ze spelen en ravotten leuk samen en hebben elk hun eigen karakter. Simba is écht het mannetje en houdt ervan Nora te plagen en Selma ligt uren op mijn schoot te spinnen als ik aan het werk ben. Een soms drukke en harige maar ook zeer welkome aanvulling in ons gezin 😊.

Gedragstest, frikandellen en familiebezoek

Dan nog even terug naar onze Nora. Toen we Nora vorig jaar kregen hebben we met de fokker afgesproken dat we met Nora een gedragstest gaan doen wanneer ze ongeveer een jaar oud is. Dit wordt door de Vereniging van Sennenhonden georganiseerd. Zo krijgt de fokker een beeld van de pups die zij heeft gefokt. Het is niet perse verplicht maar wél interessant én leuk dus in het laatste weekend van september was het zover.

Oké, moet ik er nog wel even bij vertellen dat die test plaatsvond in Ljungby, toch een kleine 700 kilometer zuidwaarts rijden… Voor diegene die het nog weten, Nora komt uit Zuid-Zweden en de fokker bepaalt de plaats van die test, vandaar.

700 kilometer heen én terug op 1 dag gaat natuurlijk niet dus hebben we maar besloten er een gezellig weekendje van te maken mét de kinderen én een overnachting in een leuke, authentieke B&B in de buurt van Ljungby.

Op zaterdag heen en zondag, na de test, terug, dat was het plan en zo geschiedde ook. De heenreis verliep voorspoedig en de B&B was leuk en goed verzorgt (een oude school). Na het ontbijt op zondag reden we naar een hondenclub in de buurt waar de test zou worden gehouden én waar we de fokker weer zouden treffen als ook enkele broers en zussen van Nora. De test, waarbij Nora samen met Leonie verschillende proeven moest afleggen, was leuk om te zien en we mochten ook nog “meedoen” als publiek.

Al met al was het een vermoeiend maar leuk en leerzaam weekend…

Dan de frikandellen (kroketten, loempia’s en bittergarnituur). Kijk, we missen Nederland niet of nauwelijks en dat geld ook voor de meeste, soms typisch Nederlandse, etenswaren. Toen we echter hoorden van een Nederlands echtpaar die in Zweden een camping runnen én 2 x per jaar met een koelwagen vanuit Nederland allerlei Nederlandse lekkernijen op bestelling in Zweden thuis afleveren was onze interesse gewekt!

De bestellijst was enorm en we moesten ons inhouden maar we konden het toch niet laten om een bestelling te plaatsen voor de najaarsronde. En zo komt het dat we sinds eind oktober de, speciaal daarvoor aangeschafte, extra vriezer hebben gevuld met de eerder genoemde snacks! Als we nu een snack eten dan genieten we er nét iets meer van dan vroeger in Nederland.

Begin november stond een bezoekje aan Nederland gepland, althans voor Leonie. Voornaamste reden was, naast uiteraard het weerzien met ouders, het meenemen van haar ouders op de terugweg naar Zweden!

Nadat hun eerder geplande (boot)trip naar ons werd gecanceld hebben we deze oplossing bedacht. Leonie zou ze “ophalen” om vervolgens met z’n drieën terug te vliegen naar Zweden. Op deze manier zouden ze, met enige hulp, kunnen wennen aan hoe het is om te vliegen. Hoe gaat het er aan toe op een luchthaven maar ook hoe gaat het met een auto huren in Zweden etc.

Het werd een leuke, gezellige week waarin ze met enige regelmaat zelf op pad zijn geweest om de omgeving te “verkennen” maar uiteraard was er ook ruimte voor gezellig samen lunchen of avondeten bij ons thuis. Voor herhaling vatbaar en de volgende keer zónder begeleiding met het vliegtuig 😉.

Tot slot

En zo is het toch weer een langer dan verwacht blog geworden. 3 Maanden beschrijven die voor ons niet zo “spannend” leken levert dan toch weer voldoende schrijfstof op. En dan probeer ik het nog beknopt te houden… Gelukkig weten we inmiddels dat de meesten lezers de schrijfstijl én inhoud waarderen dus we blijven er voorlopig nog wel even mee doorgaan 😊.

Uiteraard hebben we de afgelopen periode ook weer regelmatig foto’s geschoten. Een klein overzicht vind je weer in het fotoalbum.

Het volgende blog zal, met het jaareinde alweer in zicht, in 2024 zijn. Daarom willen we jullie alvast hele fijne feestdagen, een goed uiteinde van 2023 én een mooi, gezond en liefdevol 2024 wensen! Maak je dromen waar😊!

Lieve groet en tot de volgende blog!
Rob, Leonie, Anniek, Iris, Nora, Simba & Selma…