Steeds meer Zweeds

Nu de zomer(-vakantie) weer achter ons ligt en de herfst hier in Zweden zijn intrede doet met vele mooie kleuren wordt het ook weer eens tijd voor een nieuw blog!

Zoals de titel van dit blog al doet vermoeden voelen we ons steeds meer Zweeds. En ook qua uiterlijk vertoon vallen we steeds minder op 😊. De meiden zijn al voorzien van lekkere herfst-/regenjassen én we rijden sinds kort rond met een Zweeds kentekenplaat. Ook zijn we ‘druk’ met fika’s met buren en (Nederlandse) kennissen én hebben de meiden hun eerste speelafspraakjes gehad met vrienden en vriendinnen van school. Al met al raken we dus steeds meer ingeburgerd en dat is fijn!

In dit blog neem ik jullie mee in de laatste ontwikkelingen op het gebied van wonen, leven en genieten in Zweden. En zoals de meesten van jullie al weten zijn we sinds kort niet meer met z’n viertjes maar delen we ons leven met de (nu nog) kleine maar o zo lieve én ondeugende Nora. Ook zij zal natuurlijk een plekje krijgen in dit blog.

Kortom weer genoeg te melden, veel leesplezier!

Gezinsuitbreiding!

Ik schreef in het vorige blog al dat we eind juli een gesprek met de huiseigenaar zouden hebben. Naast de mogelijke koop van het huis (waarover later meer 😉) hebben we haar ook de vraag gesteld of een huisdier toegestaan was aangezien een hond heel hoog op ons verlanglijstje stond. Zoals jullie misschien weten is dit een langgekoesterde wens van ons allemaal. Volgens de regels was dit weliswaar niet toegestaan maar aangezien we lang zittende huurders zijn mocht het! Groot was de blijdschap zoals je je kunt voorstellen. De zoektocht kon beginnen…

Over het ras waren we het eigenlijk al eens, het liefst wilden we een Grote Zwitsere Sennenhond. Leonie is bekend met deze honden en gevoelsmatig past deze ook in ons gezin en deze omgeving. In Nederland stonden we al eens op een wachtlijst voor dit ras maar gooide de emigratie roet in het eten. Ook nu dachten we dat het niet makkelijk zou worden, zeker omdat we de pup het liefst zo snel mogelijk wilden hebben. Groot was dan ook onze verbazing dat er op 16 juli een nestje Grote Zwitserse Sennenhond pups was geboren én dat deze nog vrij waren! Oké, het was ergens in Zuid-Zweden maar aangezien je in Zweden niet zeurt over afstanden deden wij dat ook niet. Goedgemutst reisden we dan ook een weekend af naar het Zuiden van Zweden (800km enkele reis!) om kennis te maken met de fokker én de pups, die op dat moment net drie weken oud waren. Het warme ontvangst, de verzorgde omgeving waarin de pups opgroeide, de moeder, het klopte allemaal. Moe maar voldaan vingen we de terugweg aan in de wetenschap dat we dezelfde trip over 5 weken nog een keer zouden maken maar dan met op de terugweg een pup achterin!

Lang verhaal kort, sinds 11 september hebben we Nora in ons hart gesloten en maakt ze volwaardig deel uit van ons gezin. Oké, het zijn tropentijden, we hebben toch weer een baby in huis en dat is best wel eens pittig. ’s Nachts om 02.30 naar buiten om Nora een plasje te laten doen of zondagochtend om 06.15 uur in de regen wachten tot ze de grote boodschap heeft gedaan is soms best afzien maar het hoort erbij. En gelukkig kunnen we de lasten een beetje met z’n vieren delen en dat scheelt.

Nu het plaatje klopt qua woonomgeving, werk en tijd was het niet meer dan logisch om ook deze ‘droom’ te laten uitkomen. En ook dat is gelukt, we prijzen ons gelukkig!

Wonen en werken

Op het gebied van werk kan ik eigenlijk vrij kort zijn, dit gaat goed. Zowel Leonie als ik maken onze uren en dat bevalt prima. Voor Leonie weliswaar soms tot in de late uurtjes maar dat hoort erbij en zolang het maar enigszins in balans is, is dat goed te doen. Vanaf half november schijnt het erg druk te worden in het restaurant i.v.m. de kersttafels, dus maar eens beleven hoe dat bevalt.

Anniek en Iris doen het supergoed op school. Sinds ze na de zomer weer gestart zijn gaan ze als een speer met de Zweedse taal én het inburgeren. Ze zijn beiden al bij vriendjes/vriendinnetjes geweest om te spelen en Iris heeft al een verjaardagspartijtje bij mogen wonen. Zo fijn dat ook zij op hun plek zijn!

Dan het huis… Zoals gemeld hebben we interesse om het huis, waar we inmiddels een half jaar gehuurd zitten, te kopen en die mogelijkheid bood de huiseigenaar ons ook. We hebben eind juli o.a. hierover een gesprek gevoerd en toen hebben we een mondelinge overeenstemming bereikt over de prijs. De daaropvolgende periode hebben we gesprekken gevoerd met de bank, een makelaar en kennissen die de huizenmarkt in de buurt een beetje kennen. Ook hebben we een bouwkundige keuring laten uitvoeren en ons verdiept in de energiemarkt aangezien ook hier de energieprijzen omhoog schieten. Gas hebben we weliswaar niet maar alles op elektrisch is in deze tijd ook niet ideaal. Gelukkig hebben we ook de beschikking over een echte Zweedse ‘kakelugn’ én hout dus dat drukt de elektrafactuur enigszins.

Alles afwegende hebben we het afgelopen weekend de knoop doorgehakt. Na nog eens 50.000 SEK (ca. € 5000,-) van de eerder afgesproken prijs afgesnoept te hebben zijn we overeengekomen de woning per 1 november te kopen!

Hoe raar kan het lopen. Na vorig jaar 5 weken rondgereisd te hebben door Zweden vinden we een huisje in een omgeving ‘die ons wel aansprak’ en waar we mogen starten. Dat alles dan zo uitpakt dat dit huis ook je eerste échte eigen huis wordt in Zweden is eigenlijk onvoorstelbaar. Maar alles klopt gewoon! De kids gaan blij naar school, we hebben alles in de buurt, Leonie kan op haar fiets naar het werk en de omgeving is prachtig. Waarom zou je dan nog verder zoeken?

Inmiddels hebben we ook al een aannemer over de vloer gehad die de bovenverdieping onder handen wil nemen waardoor ons woonoppervlak zo ongeveer verdubbeld gaat worden. Ook zullen we dan de verwarmings- en warm watervoorziening onder handen nemen zodat dit allemaal een stukje energiezuiniger wordt. Grootste plannen dus en wederom iets om naar uit te kijken (vooral naar het resultaat dan 😉).

Leven en genieten

Het leven bevalt ons hier, zoveel mag duidelijk zijn. Tot nu toe hebben we gevonden wat we zochten en dat geeft rust. Onze tripjes naar Zuid-Zweden voor Nora en mijn korte weekendtrip naar Nederland voor de Formule 1 race op Zandvoort hebben ons laten beseffen dat de drukte op wegen, in steden en op vliegvelden voor even prima is maar dat het o zo fijn is om uiteindelijk weer in je eigen, rustige omgeving terug te keren. Deze basis is goed.

Genieten daarvan doen we misschien nog te weinig. Ook hier worden we min of meer opgeslokt door het normale leven van werk, school, huishouden en boodschappen. Toch zijn het vaak de kleine dingen zoals de herfstkleuren die nu overal om ons heen tevoorschijn komen, het hardlooprondje deels langs het meer en in het bos en het feit dat je hier zo de weg oploopt zonder dat je bang hoeft te zijn om aangereden te worden. Geluk zit hem vaak in kleine dingen, ’s avonds de gordijnen dicht en de houtkachel aan is soms al genoeg en in dat opzicht genieten we met volle teugen!

Tot slot

Veel gebeurt, veel beleefd en dus veel te vertellen. En dan zal ik ongetwijfeld nog dingen vergeten zoals dat we inmiddels al onze spullen hier hebben. 3 Augustus zijn deze allemaal en grotendeels ongeschonden… afgeleverd door de verhuizer. En gelukkig hebben we de foto’s nog en ook daar heb ik er weer een aantal van toegevoegd aan het fotoalbum.

Ik doe geen uitspraken over wanneer het volgende blog zal verschijnen maar het zal ongetwijfeld ná de aankoop van het huis zijn. Wil je eerder op de hoogte zijn van belangrijke ontwikkelingen dan kan je ons natuurlijk ook volgen op Facebook:

Facebookpagina Rob / Facebookpagina Leonie / Facebookpagina Ons Roer Gaat Om

Lieve groet en tot de volgende blog,
Rob & Leonie