Terugblik én vooruit kijken

Daar zijn we weer! De sneeuw en het ijs hebben plaatsgemaakt voor groene velden, bomen, struiken én Midsommar is aanstaande. Kortom zomer! Op het moment van schrijven (5 juni) moeten de meiden nog 2 dagen naar school en dan volgt een lange zomervakantie die hier dus 10! weken duurt. We hopen op mooi weer zodat ze zich lekker buiten kunnen vermaken😉…

Sering in bloei

Zoals beloofd begin ik dit blog met een korte terugblik op onze eerste jaar in Zweden (inmiddels 14 maanden). Maar aangezien ik niet zo van het terugkijken ben zal ik al snel overgaan tot het hier en nu én de plannen voor de komende maanden 😊

Al met al dus weer een gevarieerd blog (al zeg ik het zelf…) met een update van ons leventje hier in het mooie Zweden. Veel leesplezier!

Wat een jaar

Zoals ik al aangaf in de inleiding ben ik niet zo van het terugkijken. Ik kijk liever vooruit en richt me op de dingen die komen gaan. Desalniettemin dus toch even een kijkje in de achteruitkijkspiegel over ons eerste jaar in Zweden.

Het was natuurlijk niet niks, emigreren naar een ander land. Je kunt zaken nog zo goed mogelijk voorbereiden maar op heel veel dingen heb je geen grip. Je zult moeten springen om het te ervaren en dát hebben we gedaan!

Om te beginnen met de conclusie, het is ons niet tegengevallen. Sterker nog, we mogen best zeggen dat het eerste jaar van ons nieuwe leven soepeltjes is verlopen. Dit komt deels door onszelf. De voorbereiding was, denken we, zo goed als mogelijk. We hebben vanuit Nederland al contact gezocht met instanties, de school en de bank, en we wisten dus wat er van ons gevraagd zou worden. Waar mogelijk hebben we procedures voor onder andere de aanvraag van een persoonsnummer en een bankrekening al vanuit Nederland in gang gezet. En, eenmaal in Zweden, stapten we actief op zaken en mensen af en dropen niet bij de minste tegenslag af. Doorzetten dus en dat hebben zowel Leonie als ik wel in ons. Daarnaast staan we er positief in, het glas is over het algemeen half vol en dat zorgt er toch voor dat je vaak wel weer licht aan de horizon ziet áls het eens tegenzit.

Heimwee hebben we niet of nauwelijks, geen van ons vieren. Althans niet naar Nederland of naar ons oude huis en niet naar het Nederlandse weer, de drukte en het gejaagde leven.

Het gemis van ouders, familie en vrienden, dat is er wél en dat is een feit. Iets ook waar we van wisten dat dat het moeilijkste zou zijn. En ondanks het regelmatige (video-)bellen en enkele bezoekjes aan Nederland het afgelopen jaar verandert dat gevoel niet echt. Het is inherent aan de stap waarvoor we heel bewust en met volle overtuiging hebben gekozen en daar hoort dit (helaas) ook bij en dat moeten we een plek geven. Niet makkelijk maar ook niet onmogelijk…

De grootste bijdrage aan het geslaagde eerste jaar is toch wel geleverd door onze twee toppers! Wat zijn we trots op hoe Anniek en Iris zich door dit eerste, voor hen ook zo spannende, jaar hebben bewogen. Een nieuwe school, nieuwe taal, nieuwe kinderen om hen heen, een nieuwe leefomgeving etc. het was niet niks. Maar ondanks het gemis van vriendjes en vriendinnetjes uit Nederland, ook opa’s en oma’s, hebben ze het toch maar mooi gered! Ze gaan, over het algemeen, met plezier naar school, hebben nieuwe vrienden gemaakt én leven en spelen veel meer buiten in een omgeving die ze zoveel nieuwe, uitdagende dingen brengt. En al nagenoeg vloeiend Zweeds praten hè, iets waar wij nog iets van kunnen leren 😉.

Soepeltjes, dat is zoals het ging. Ondanks de bureaucratie en de regels of het soms lange wachten op antwoorden of überhaupt een reactie.

Neem als voorbeeld:

Een zeer behulpzame dame bij de bank die ons door het proces van alle bankzaken heeft geholpen waardoor we al snel de beschikking hadden over bankrekeningen en alle bijbehorende zaken die nodig zijn om hier deel te nemen aan het economische verkeer. Binnen 8 weken ons persoonsnummer waardoor er een wereld voor je opengaat en wat maakt dat je bestaat in Zweden, je bent iemand!

Ook het huis, eerst gehuurd en nu inmiddels van ons, was een voltreffer. Op internet gevonden en uiteindelijk zo goed bevallen tijdens de huurperiode dat we het gekocht hebben. Een lieve eigenaresse die ook attent en altijd bereikbaar was. Én uiteindelijk ook bereid was ons het huis te verkopen, het ons gunde. Een omgeving die ons erg aanspreekt en voldoet aan ons geschetste beeld van onze “Droomlocatie”. Die mazzel moet je hebben.

En dan vergeet ik nog onze Nora, grote wens van ons allen, eentje die ook in het afgelopen jaar is uitgekomen. Ze is ons “derde kind” en hoort erbij, een leven zonder haar is al niet meer denkbaar. Fijn ook dat we haar dit huis en de omgeving kunnen bieden, iets wat in Nederland (op korte termijn) nooit gelukt was.

Pootjebaden

Tja, zat er dan écht helemaal niets tegen? Het is maar hoe je het bekijkt én hoe je het ervaart. We zullen niet snel mopperen of bij de pakken gaan neerzitten en dat zijn denk ik wel enkele belangrijke eigenschappen die je moet bezitten om een avontuur als dit te laten slagen. En we beseffen ons ook dat we er nog niet zijn want hoe reageer je als er écht tegenslag komt? We zullen het zien, “Wie dan leeft, wie dan zorgt…”.

Voor nu leven wij onze droom en dat is iets wat niemand ons meer afneemt!

Hier en nu

Dan door naar het hier en nu, toch meer mijn ding 😉.

De verbouwing boven is nagenoeg afgerond en dat maakt ook dat we inmiddels al 2 weken boven slapen. De meiden hebben lekker hun eigen kamer én de ruimte. Op wat afwerkklusjes en inrichtingsklusjes na is het af!

De oude slaapkamer beneden van de meiden, waar ze ruim een jaar samen in één bed hebben geslapen…, is inmiddels volledig gestript. Deze ruimte wordt verbouwd tot “tvättstuga” oftewel wasruimte. In deze ruimte komen de wasmachine en droger te staan als ook de nieuwe warmtepomp die ons volledige huis moet gaan voorzien van verwarming en warm water.

Nog twee dagen (… inmiddels is het al zover…) en dan hebben de kinderen zomervakantie. Fijn, geen vroege wekker meer, maar ook een uitdaging. Dat waren de 6 weken in Nederland al maar hier zijn het er 10. We gaan proberen er het beste van te maken en hopen op mooi weer. Zelf hebben we ook nog (ruim) 2 weken vakantie waarin we hopen wat meer van onze mooie leefomgeving te mogen genieten én ontdekken. Vakantie in eigen land dus. Verder hopen we de 10e verjaardag van Iris te vieren én de 13e van Anniek (inmiddels officieel, met alle bijbehorende kenmerken, puber😉…).

De laatste schooldag van het schooljaar wordt altijd afgesloten met de “Skolavslutning”. Een bijeenkomst in de kerk waarbij ouders, broertjes/zusjes en opa’s en oma’s zijn uitgenodigd en waarbij alles klassen van de school het middelpunt vormen. Als iedereen in de kerk zit komen de klassen van de kleinste tot de oudste al zingend binnen. vervolgens brengt elke klas één of enkele liedjes te gehore als afsluiting van het schooljaar. Het is echt een muzikale aangelegenheid.

Het is bijzonder om te zien en mee te maken. Vorig jaar was voor ons de eerste keer en toen nog wat onwennig. Zo hadden onze meiden nog niet echt passende kleding aan en viel het meezingen natuurlijk nog niet mee. Hoe anders was dat nu!

Anniek stond met haar klas in het bijzonder in de belangstelling omdat het voor hen het laatste schooljaar was op Segerstal Skola. Als afsluiter deden zij dan ook een hippe dans. Iris speelt sinds een half jaar blokfluit en dwarsfluit en vond het leuk om met 3 andere kindjes een stukje te spelen voor een volle kerk… Zo mooi om onze meiden zo te zien, als een vis in het water, geen (podium)angst meer én in mooie kleren. Alsof ze nooit anders gedaan hebben. Trotse ouders hier! 😊

Van 15 t/m 18 juni is het groot feest op het werk van Leonie. Dan bestaat Kungsholmen Restaurang & Konferens namelijk 150 jaar! 4 dagen feest met allerlei activiteiten de hele dag (én het hele dorp) door. Vier drukke dagen dus ook voor Leonie want die mag flink aan de bak… Wil je er meer over lezen? Kijk dan hier.

Komende maanden

De aanstaande maanden hopen we vooral te kunnen genieten van een mooie zomerperiode. De verbouwing boven is afgerond en hopelijk is de tvättstuga ook volledig klaar. Uiteraard dient er her en der nog wat ingericht te worden maar dat is leuk. Even geen bouwvakker(s) meer over de vloer en geen vroege wekker, heerlijk!

Nu we ook stroom in de schuur hebben (YES!) is het ook tijd om die eens flink onder handen te nemen. Dat betekent in eerste instantie veel opruimen, heel veel opruimen! En dan herinrichten met onze (lees: mijn… 😉) eigen spullen. Eindelijk eens kijken of mijn houtdraaibank de verhuizing overleeft heeft én of ik het nog kan. En eindelijk de laatste verhuisdozen met, met name gereedschap, uitpakken.

En dan hebben we nog het reguliere onderhoud natuurlijk. Eigenlijk moet het huis (deels) geschilderd worden en willen we de bestaande carport gedeeltelijk dicht maken zodat de auto de komende winter lekker overdekt én sneeuwvrij kan staan. Verder moet natuurlijk wekelijks het gras gemaaid én getrimd worden en gaan de normale, huishoudelijke, klussen ook gewoon door. Kortom we hoeven ons ook deze zomer niet te vervelen!

Tot slot

En zo zijn we weer aanbeland bij het slotstuk van dit blog.

Eén jaar (en twee maanden) Zweden, het is voorbij gevlogen! We zijn ook druk geweest. Het regelen en aansturen van een toch wel flinke verbouwing naast een al druk gezinsleven met schoolgaande kinderen én een baby… (hond Nora 😉) is best pittig. Tel daarbij op alle andere zaken die tijdens zo’n eerste jaar van een emigratie geregeld moeten worden, huis kopen, nieuwe mensen ontmoeten, nieuwe taal leren etc.

Het viel soms niet mee om ook nog te genieten van datgene waarvoor we uiteindelijk hiernaartoe gekomen zijn maar we proberen het wel. Het zijn ook vaak de kleine momenten. Kopje koffie in de groene tuin met vrij uitzicht naar alle kanten, parkeren op eigen terrein waar je maar wilt, tijdens mijn werk even naar buiten kijken en de zon zien glinsteren in het meer of de hertjes en vossen zien lopen.

Met enige regelmaat bedenken we ons wel dat we het toch maar mooi gedaan hebben en dat niemand ons dat meer afneemt. Het was/is het allemaal waard geweest. We kijken dan ook vol vertrouwen en met heel veel zin uit naar ons 2e jaar in Segersta, Zweden!

Oh, en voordat ik het vergeet, er staan ook weer nieuwe foto’s in het fotoalbum!

Lieve groet en tot de volgende blog!
Rob, Leonie, Anniek, Iris & Nora

8 antwoorden naar “Terugblik én vooruit kijken”

  1. Heel erg mooi Rob! Mooi geflikt 😁 lijkt soms maar kort geleden dat je voor het laatst het provincie gebouw uitliep. Geniet van de vakantie!

    Groeten Joost

  2. Wat fijn om te lezen dat het goed gaat met jullie allemaal! Ziet er allemaal mooi uit en de verbouwing schiet ook al op.
    Ik ben benieuwd of je de houtdraaibank na het afstoffen weer aan de praat krijgt 😉
    Fijne zomer!

    • Thanks Jerry! We doen ons best en proberen er zoveel mogelijk van te genieten 👍 Jullie ook alvast een hele goede zomer, geniet ervan!🌞

  3. Ha Rob en familie,

    Erg leuk om jullie te volgen via dit leuke verhaal met bijbehorende foto’s. Wat is er veel veranderd in ruim een jaar tijd!

    Het ga jullie goed, blijf genieten en een hele fijne vakantie toegewenst.

    Groet, Bram

    • Hej Bram! Bedankt voor je berichtje en mooi dat je ons volgt. Er is inderdaad veel gebeurt 😊. Dat we nog geen dag heimwee hebben gehad zegt denkt ik wel genoeg…

      Jullie ook een hele fijne vakantie en tot horens!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.