Uit balans

Beetje een rare titel voor het blog misschien maar het geeft ons gevoel weer dat we hadden tijdens en kort na onze terugkomst uit Nederland. Over het hoe en waarom verderop in dit blog meer! Naast onze vakantiebelevenissen nemen we jullie natuurlijk ook graag weer mee met de ontwikkelingen in Zweden. De (kleine) stapjes die we zetten naar een volledige integratie en onze dagelijkse beslommeringen in én rondom huis. Ook meer over het werk en school (alhoewel over dat laatste op dit moment weinig te vertellen valt aangezien Anniek en Iris nog steeds genieten van hun 10-weken durende zomervakantie, zij wel 😉).

Al met al dus weer genoeg te melden, veel leesplezier!

‘Vakantie’ in Nederland

Zoals we schreven in ons vorige blog stond voor eind juni onze “vakantie” naar Nederland op de planning. Voornaamste reden om in deze periode even terug te komen, naast het zien van familie en vrienden natuurlijk, was de eindmusical van Groep 8 van De Brugge. Hét afscheid van de klas van Anniek van de basisschool. Ook de verjaardag van mij vader konden we mooi even meepakken dus al met al goede vooruitzichten voor deze trip.

Dat ik vakantie hierboven met aanhalingstekens schrijf geeft echter al een beetje aan dat er van een échte vakantie niet echt sprake was. Oké, we zaten op een vakantiepark, maar daar was dan ook zo’n beetje alles mee gezegd… Hoe dichterbij de heenreis kwam hoe voller de agenda werd voor die 10 dagen dat we in Nederland zouden verblijven: ouders bezoeken, vrienden bezoeken, kinderen nog een dag naar hun oude school, Rob op bezoek bij zijn nieuwe werkgever (waarover onder ‘werk’ meer), opslag bezoeken, opslag leeghalen, Hollandse waar inslaan, kapper bezoek, eindmusical, verjaardag etc. etc.

De ontmoetingen met familie en vrienden waren soms emotioneel maar vooral erg fijn, ook de kinderen genoten er weer van om oude vriendinnetjes en vriendjes te zien en er “ouderwets” mee te spelen. Ondanks dat iedereen goed op de hoogte is van onze ontwikkelingen in Zweden hadden we nog genoeg te vertellen. Leuk om te horen dat mensen de blogs lezen en het leuk vinden om ons op die manier te kunnen volgen!

Anniek en Iris waren best nerveus voor hun bezoekje aan hun oude klas maar zoals zo vaak met dit soort dingen, als je er eenmaal bent valt het altijd weer mee. Ze hebben allebei een leuke dag gehad. Ook de eindmusical was erg leuk en Anniek, bloednerveus voor aanvang, werd er leuk en actief bij betrokken. Aangezien ze van de voorbereidingen niets had meegekregen was er weliswaar geen actieve rol voor haar maar ze werd toch niet vergeten. Op de gezellige, afsluitende borrel spraken we nog een aantal leraren, leraressen en ouders. Het was zo een hele fijne afsluiting van 8 jaar De Brugge!

Dan de opslag, een verhaal apart 😊. We waren voornemens om van de gelegenheid gebruik te maken enkele spullen uit de opslag te halen en mee terug te nemen naar Zweden. Op de heenweg een lege dakkoffer en op de terugweg vol, dat idee, en zo geschiedde ook. Dat we tijdens deze vakantie de volledige opslag leeg zouden (laten) halen voor transport naar Zweden door een professionele verhuizer was echter niet echt voorzien…

Natuurlijk waren we er best eens over aan het nadenken hoe en wanneer we de rest van onze bezittingen naar Zweden wilden halen. Zelf in het najaar nog een keer heen en weer rijden, familie hiervoor inschakelen, tóch een verhuisbedrijf inschakelen etc. Dit gaf best wat hoofdbrekens aangezien het óf heel tijdrovend is óf heel duur is (of beiden!) Omdat ik toch nieuwsgierig was heb ik de stoute schoenen aangetrokken en enkele offertes opgevraagd bij een aantal verhuisbedrijven. En al bij de eerste offerte werd ik blij verrast, voor dat aanbod kon ik, bij wijze van spreken, zelf al niet heen en weer rijden. Toen de 2e offerte nog iets goedkoper uitpakte en de 3e uiteindelijk nóg ruim goedkoper was dan de eerste was de keuze snel gemaakt! De professionals mogen het doen 😊.

Kleine uitdaging… kon en wilde het verhuisbedrijf op zo’n korte termijn de spullen bij onze opslag ophalen ín de week dat wij in Nederland waren en we dus konden helpen? Gelukkig was dit geen enkel probleem en zo is het dus geregeld dat al onze resterende spullen in de eerste week van augustus in Zweden worden afgeleverd, hoe fijn is dat? We hebben dus de opslag leeg achtergelaten en het huurcontract van de opslag (wat we toevalligerwijs ook voor 4 maanden hadden afgesloten) opgezegd.

‘Uit balans’, daar begon ik dit blog mee. Gedurende onze vakantie was dat het gevoel wat we vooral hadden. We waren voor even terug in een land, een omgeving die we zo goed kennen, met mensen om ons heen die we soms al ons hele leven om ons heen hebben. Of zoiets basaal ’s als een AH, Jumbo of Kruitvat, de route ergens naartoe of je ‘eigen’ wijk. Een gevoel wat wij in Zweden nog moeten opbouwen. Ja, het deed wat met ons!

We hebben er samen veel over gepraat en beseften ons, mede door deze tijdelijke terugkomst, dat het niet niks is waar we mee bezig zijn. Maar onze conclusie was ook steeds weer dat dít is wat we heel graag willen en dat het gevoel tijdens onze vakantie in Nederland één van die hobbels is die je tegenkomt in dit levens veranderende proces. Gaandeweg verlangde we daarom ook steeds meer terug naar ons nieuwe thuis dat hier in Segersta is. Hier willen we ons settelen, hier willen we ons nieuwe leven opbouwen, hier moet het gebeuren.

2 weken uit balans dus maar eenmaal terug in ons huisje aan de Svedjavägen oprecht blij en gelukkig met de ontmoetingen en ervaringen van deze trip. We kijken nu vol goede moed, met veel plezier én vertrouwen vooruit naar onze nieuwe toekomst!

Laatste ontwikkelingen Zweden

Procesmatig lopen we goed op schema. Net voor onze trip naar Nederland hebben Leonie en ik persoonlijk een aanvraag gedaan voor een Zweedse ID kaart. Met deze kaart wordt je toch wel een beetje als Zweed gezien. Willen ze je nog wel eens raar aankijken als je je legitimeert met een Nederlands paspoort of rijbewijs, met een Zweeds ID zit je altijd goed in Zweden! Daar komt nog eens bij dat wij graag gebruik willen gaan maken van Mobile Bank ID en Swish (voor mobiel bankieren maar ook als toegangsapp voor heel veel instanties, online dingen bestellen, een tikkie sturen etc.) en ook daarvoor verlangde de bank een Zweedse ID kaart. Ná onze vakantie konden we dit ID bewijs ophalen en hebben we vervolgens weer een bezoekje gebracht aan de bank voor het afsluiten van Mobile Bank ID en Swish. Daar kan dus ook weer een vinkje achter 😊.

De aanvraag voor de zorgverzekering loopt maar dat kan nog wel even duren. Verder zijn we begonnen met het proces om onze auto te gaan omzetten naar een Zweeds kenteken. Hiervoor moeten we, om te beginnen, het originele kentekenbewijs (alle delen!) opsturen en dat is toch wel een dingetje… Feitelijk geef je daarmee alle bewijs dat dit onze auto is uit handen. Toch schijnt dit altijd goed te gaan dus daar vertrouwen we maar op.

Spraken we in het vorige blog nog enthousiast over het SFI (Zweedse taalles voor niet-Zweden) inmiddels zijn we er alweer mee gestopt… Althans Leonie is gestopt met fysieke lessen en probeert vanuit huis nog wat te doen. Ik ben er niet eens meer aan begonnen. Hoe goed en handig het ook is om dit te doen, 5 dagdelen in de week online en/of fysiek les is gewoon praktisch onhaalbaar als je werkt. Best jammer dus maar ja, je kunt nu eenmaal niet alles. Wie weet als we ooit nog eens meer tijd over hebben. Voor nu doen we het met enkele apps en in de praktijk.

Oh, vergeet ik nog bijna dat Iris het voorrecht heeft gehad om als eerste van ons een jaartje ouder te worden in ons nieuwe thuisland! We vierden dit 11 juni, mét een taartje, slingers én cadeautjes uit zowel Zweden als Nederland.

Oké, Anniek vierde tijdens onze vakantietrip vorig jaar ook haar verjaardag in Zweden maar toen waren we nog aan het ontdekken 😊. 28 juli is voor haar de grote dag.

Werk

Over de ontwikkelingen van de meiden op school valt dus niet zoveel te vertellen aangezien ze vakantie hebben. Tijdens deze vakantie spelen ze vooral heel veel samen. Het naar vriendinnetjes toegaan of dat vriendinnetjes aan huis komen is hier minder gewoon. Maar ze doen het goed samen en dat is voor ons ook fijn! Met mooi weer naar het strandje, zwemmen in het meer of paardje spelen in onze eigen tuin. Er is genoeg te verzinnen en te doen.

Op dit moment hebben ze ook een extra, zeer belangrijke, taak. Ze verzorgen de kat van Erik en Billan (de eigenaren van Kungsholmen Restaurang & Konferens en daarmee ook de ‘baas en bazin’ van Leonie) gedurende hun vakantie. Tijdens een gezellig BBQ bij Erik en Billan thuis vroegen ze dit en dat vonden de meiden natuurlijk helemaal geweldig. Ze pakken het zeer serieus op en Nisse is dus in goede handen 😊.

De zomerperiode is qua werk bij Kungsholmen de meest rustige periode waardoor Leonie ook meer vrij heeft. Zo kan ze even bijkomen van de eerste hectische maanden waarin ze écht alles heeft aangepakt en geleerd rondom het reilen en zeilen in een restaurant annex hotel annex conferentieoord. Het is af en toe verbazend om te zien hoeveel verantwoordelijkheid Erik en Billan haar al geven. Van alleen het ontbijt verzorgen tot gasten in- en uitchecken en van activiteiten verzorgen voor conferentiegasten tot alleen hotelkamers en vakantiehuisjes schoonmaken.

En dan ik… De vorige keer schreef ik al dat er voor mij qua werk wat in de pen zat en ik stipte het hierboven ook al even aan maar ik heb dus ook weer werk! Na 3 maandjes geen werkverplichtingen ben ik per 1 juli gestart als projectinformatie analist / databeheerder. Het is nagenoeg hetzelfde werk dat ik de laatste 2 jaar al bij de provincie deed (en erg leuk vond) en nu zet ik dat voort bij een klein bedrijf dat ik al lang ken en waar ik regelmatig mee heb samengewerkt. Zij bieden mij de mogelijkheid om, volledig op afstand vanuit Zweden, dit leuke werk voort te zetten. Hoe fijn is dat!

Tijdens onze trip naar Nederland ben ik twee keer bij hen langs geweest. 1 keer voor een korte kennismaking met de mensen die ik nog niet kende en het ondertekenen van het contract. En 1 keer voor het in ontvangst nemen van o.a. een laptop en een korte inwerksessie door een collega. En nu, na 2 weken, kan ik zeggen dat het heel goed bevalt. Alles werkt goed en snel en we hebben een mooie werkplek ingericht (Ikea!) op onze slaapkamer. Ik doe dit 3 dagen in de week en dat bevalt uitstekend. Het geeft de rust en ruimte om ook andere dingen op te pakken.

‘Ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat ik het wel kan…’

De meesten kennen deze uitspraak van Pippi Långstrump (Pippi Langkous) wel en inmiddels snap ik ook wel waarom een meisje uit Zweden deze uitspraak deed…

De Zweden staan bekend als aanpakkers, niet piepen, slecht weer bestaat niet, dat idee. En daar “moeten” wij dus gewoon in mee. Gelukkig is dit ook onze mentaliteit dus aanpassen kost vrij weinig moeite. Desalniettemin wil ik jullie de volgende 2 situaties niet onthouden. Situaties die ik alleen heb kunnen doorstaan op karakter én met de uitspraak van Pippi in het achterhoofd…

Ik had Erik al eens hulp aangeboden bij alle klussen waaraan ze de handen vol hebben. Van schilderen van vakantiehuisjes tot nieuwe boompjes planten in de stukken bos die ze bezitten. En voor dat laatste klopte hij onlangs bij mij aan. Zonder enige kennis en voorbereiding mocht ik meteen op zijn quad (een motor met 4 wielen…) via de openbare weg naar een onherbergzaam stuk bos rijden waar de boompjes geplant moesten worden.

Even goed om te weten dat ik dus nog nooit op een quad had gereden maar met Pippi in gedachte is het me heel goed afgegaan én ben ik weer een mooie ervaring rijker! Het boompjes planten ging op karakter. Het was eigenlijk te warm en we werden omringd door honderden vliegen en steekvliegen maar ik wilde me natuurlijk niet laten kennen en me van mijn goede kant laten zien. Niet piepen maar door! Blijkbaar deed ik het goed, want ik heb inmiddels de opdracht om ook de laatste ca. 1000 minikerstboompjes in de komende week aan te planten. En daarmee verrijst er over een heel aantal jaren zowaar een door mij aangeplant bos in Zweden, hoe mooi is dat 😊.

Situatie 2 dan. Erik fietst (op de mountainbike) regelmatig met een groepje vrienden en dat leek hem ook wel wat voor mij. Hij wist dat ik regelmatig hardloop dus aan mijn conditie zou het niet liggen dacht ‘ie… Zonder mijn medeweten had hij met Leonie geregeld dat ik zijn fiets mocht lenen, een helm en er werd verteld dat ik me maandagavond om 18.00 uur ergens kon melden. Ik liet me uiteraard niet kennen en ben deze uitdaging, wederom met Pippi in het achterhoofd, aangegaan.

Lang verhaal kort, met 6 man zijn we ruim anderhalf uur echt serieus wezen mountainbiken! Off-road, via nauwelijks begaanbare bospaadjes en grüs(grind)wegen, écht bergopwaarts maar ook serieus hard bergafwaarts over stenen en takken. Mijn hele leven vloog af en toe als een flits aan me voorbij… Máár ook dit heb ik overleefd! Weliswaar met een paar dagen last van mijn k*nt omdat ik als hardloper geen echte fietsbroek had én ook nooit fiets maar dat was dan ook het ergste. De ervaring was geweldig en ik kan me maar zo voorstellen dat er ooit een eigen mountainbike komt om dit meer te gaan beleven.

Tot slot

En zo zijn we aan het einde gekomen van dit toch weer erg lange blog. Maar ja, er was ook weer genoeg te vertellen… Het volgende blog zal naar alle waarschijnlijkheid verschijnen ná de vakantie-/zomerperiode en waarschijnlijk hebben we dan meer nieuws over onze woonsituatie! Volgende week zitten we namelijk met de eigenaresse van onze huurwoning om tafel om te bespreken of we het huis wellicht kunnen kopen van haar. Ze heeft al laten weten dat dit een optie is maar de vraagprijs vinden wij vooralsnog te hoog. Mochten we er niet uit komen dan kunnen we overigens gewoon blijven huren dus dakloos zullen we niet worden 😊. Maar spannend dus!

Naast dit blog publiceer ik ook weer wat foto’s in het fotoalbum die we gedurende de afgelopen weken hebben geschoten. Het is een selectie maar ze geven hopelijk een beetje de ontwikkelingen weer.

We wensen jullie een fijne zomer!

Lieve groet en tot de volgende blog,
Rob & Leonie