Wat een jaar…

Traditiegetrouw in december weer ons laatste blogbericht van het jaar. Een bewogen jaar, dat kunnen we wel zeggen. Het was in deze periode vorig jaar dat we het slechte nieuws kregen over de gezondheid van de moeder van Leonie. In diezelfde periode ging het ook steeds slechter met mijn vader waardoor we ons steeds meer beseften dat 2024 wel eens een heel naar jaar zou kunnen worden…

Nu 2024 zijn einde nadert kijken we terug met gemengde gevoelens. Het gemis en verdriet ná het overlijden van mijn lieve pa is groot en dagelijks aanwezig. Tegelijkertijd zijn we blij dat Leonie haar moeder er nog is en met ons, in Zweden, een witte kerst mag vieren én met oud en nieuw oliebollen kan eten.

Tussen deze ellende door hebben we ook geprobeerd te genieten van ons leven hier. Na een goede winter volgde een heerlijke lente en lange, warme zomer. We hebben genoten van ons bootje, de uitjes in Zweden en het reilen en zeilen met onze vrolijke beestenboel rondom huis. Ook het bezoek van goede vrienden uit Nederland aan ons was erg leuk en gezellig.

Al met al proberen we het glas nog steeds halfvol te zien. Dit lukt misschien niet elke dag meer maar zolang de halflege glazen nog steeds in de minderheid zijn proosten we op het leven!

Werk en school

Qua werk gaat het goed. Leonie heeft inmiddels de drukke kerstperiode (julbord) weer achter de rug en ikzelf werk nog steeds met volle tevredenheid bij PIM.info waar ik me drie dagen in de week voor inzet. Nog wel leuk om te melden is dat ik in september en oktober een “cursus” van 6 avonden heb gevolgd voor het opstarten van een eigen bedrijf. Deze cursus werd gegeven door de Gemeente (Bollnäs), in de raadszaal, én met telkens een hele goede fika 😉. Het is voor mij toch ooit nog eens een droom om iets voor mijzelf (onszelf) te beginnen en waarom niet hier in Zweden? Met elke avond een gastspreker, heel veel informatie én goede discussies tussen de 30-tal deelnemers was het een succesvolle editie die mij in ieder geval alleen maar enthousiaster heeft gemaakt!

Met Anniek en Iris op school gaat het goed. Ze hebben allebei vriendinnen waar ze regelmatig leuke dingen mee doen. Zweeds spreken is voor hen geen enkel probleem, sterker nog, ze praten inmiddels makkelijker Zweeds met elkaar dan Nederlands…Wij (ik) blijven hierin toch nog wel achter. We redden ons, Leonie iets beter dan ik, maar het kan natuurlijk altijd beter. Misschien een goed voornemen voor het nieuwe jaar 😉.

Hobby’s en bezoek aan Nederland

Zéker noemenswaardig is de ontwikkeling van Iris als kunstschaatsster! Ik weet niet van wie ze het heeft maar wat doet ze het goed. Nu ruim een jaar geleden gleed ze voor het eerst voorzichtig het o zo gladde ijs in de ijshal op en afgelopen weekend had ze al haar eerste “officiële” wedstrijd mét ook nog eens een erg goed resultaat!

Die wedstrijden, een 5/6-tal in het seizoen, zijn op verschillende plekken in Midden-Zweden. In dit geval was het in Borlänge op ruim 2 uur rijden. En omdat Iris zaterdagochtend meteen om 09.00 uur als eerste(!) aan de beurt was besloten we er vrijdagmiddag al heen te rijden en te overnachten in een hotelletje. Het hotel en ontbijt was goed en zorgde voor een rustige opstart van de wedstrijddag.

Ondanks de toch wel aanwezige spanning van de eerste keer én meteen als eerste het ijs op moeten reed Iris haar kür/programma als een professional! Zonder fouten of vallen én met plezier schaatste ze haar programma met natuurlijk een apetrotse papa, mama en zus op de tribune 😊.

Ná haar teamgenootjes te hebben aangemoedigd zijn we aan het begin van de middag weer richting Segersta gereden. Moe maar zeer voldaan én supertrots!

Ikzelf heb, na 3 jaar, mijn hobby houtdraaien weer opgepakt! Voor diegene die dit niet (meer) weten even een opfrisser… In de jaren voor onze emigratie kwam ik met houtdraaien in aanraking en heb ik enkele workshops/cursussen gevolgd waar ik erg enthousiast van werd. Dit leidde destijds tot de aanschaf van een houtdraaibank, beitels etc. etc. In december 2021 draaide ik mijn laatste werkstukjes waarna de focus op de emigratie ging. Eén ding was toen wel zeker, die houtdraaibank gaat mee!

Zo gezegd zo gedaan en na een (te) lange aanloop periode waarin onder andere de schuur en werkplek moest worden ingericht én ik het weer aandurfde ben ik deze herfst weer begonnen. Het was weer even inkomen maar het duurde niet lang of de eerste, niet onaardige werkstukjes… werden weer gedraaid. En wat heb ik het gemist en wat is het leuk om te doen! Dit proeft na zoveel meer, naar nieuw werkstukjes en nieuwe plannen! Wordt dus ongetwijfeld vervolgd in het volgende blog.

In november ben ik nog een aantal dagen naar Nederland geweest, all-inclusive bij moeder 😉. Naast bijkletsen, lekker uit lunchen én uit eten hebben we ook het natuurgraf van mijn vader bezocht. Samen met mijn moeder en zus hebben we het gedenkteken neergelegd. Het was goed maar vooral ook fijn om dit met zijn drieën te kunnen doen!

Tot slot

De laatste loodjes, zo voelde het écht voor ons zo voor de kerst én vakantie. Inmiddels genieten we van 2 weken geen wekker én geen dingen moeten! Zowel Leonie als ik hebben 2 weken vrij, de meiden zelfs 2 en een halve week! We zijn er allemaal aan toe en hopen er écht even van te kunnen genieten na dit heftige jaar.

Zoals ik in de inleiding al schreef proosten we op het leven én het nieuwe jaar dat voor ons ligt. Onzeker over wat het ons brengt maar wederom een nieuwe kans voor ons om er zo goed mogelijk mee om te gaan 😊.

Met veel liefde wensen we jullie hele fijne, gezellige feestdagen mét veel familie en vrienden. En voor 2025 wensen wij jullie heel veel geluk, gezondheid én liefde toe!

Lieve groet en tot volgend jaar!
Rob, Leonie, Anniek, Iris, Nora, Simba & Selma

PS. Vergeet je niet om ook weer even de foto’s van de afgelopen periode te bekijken? Ze staan in het Fotoalbum.